Wodór jest produkowany na różne sposoby, lecz technika pomiarowa odgrywa kluczową rolę we wszystkich procesach.
Reforming parowy – metoda konwencjonalna
Obecnie większość wodoru produkowanego na świecie jest pozyskiwana metodą reformingu parowego z ropy. W tym procesie metan wchodzi w reakcję w parę wodną w temperaturze około 800°C, w wyniku czego powstaje wodór i dwutlenek węgla. Proces ten jest rozpowszechniony, powoduje jednak emisję znacznych ilości CO₂ do atmosfery – mówimy wówczas o „szarym wodorze“. Jeżeli CO₂ zostaje wychwytane i zmagazynowane lub wykorzystane, mówimy o „niebieskim wodorze“.
Elektroliza – alternatywa przyjazna dla klimatu
Aby wyprodukować neutralny klimatycznie "zielony wodór", coraz częściej wykorzystuje się metodę elektrolizy. Za pomocą prądu elektrycznego ze źródeł odnawialnych (np. elektrownie wiatrowe, hydroelektrownie) woda rozkładana jest na wodór i tlen. W zależności od technologii wymogi techniczne są różne:
We wszystkich technologiach opartych na elektrolizie kluczową rolę odgrywają pomiary poziomu napełnienia dla magazynowania elektrolitu, nadzór ciśnienia w przewodach gazowych oraz sygnalizacja poziomu granicznego w celu zapewnienia stabilnych warunków eksploatacyjnych.
Ponieważ gazowy wodór ma niską gęstość energii, jego magazynowanie i transport muszą być niezwykle efektywne. Wybór odpowiedniej metody zależy od czynników, takich jak trasa, wydajność i wymogi bezpieczeństwa podczas transportu.
Magazynowanie pod ciśnieniem
Najczęściej stosowaną metodą magazynowania jest sprężanie w zbiorniku ciśnieniowym. Wodór jest przy tym sprężany do 700 bar i magazynowany w specjalnych zbiornikach wykonanych z wysokiej jakości materiałów. Technologia ta znajduje zastosowanie między innymi w pojazdach napędzanych ogniwami paliwowymi.
Główne wyzwania techniczne związane z magazynowaniem pod ciśnieniem obejmują precyzyjne pomiary ciśnienia w celu uniknięcia nadciśnienia lub podciśnienia oraz kontrolę dyfuzji wodoru, która może później prowadzić do wycieków. Zastosowane sondy wysokociśnieniowe muszą być odporne na kruchość wodorową.
Skraplanie
Aby móc efektywnie transportować większe ilości wodoru, gaz jest schładzany do temperatury od -240 do -253 °C, a następnie skraplany. Przyczynia się to do znacznej redukcji objętości, lecz jest procesem wykorzystującym duże ilości energii, w którym około jednej trzeciej zmagazynowanej energii zużywane jest na chłodzenie. Ekstremalnie niskie temperatury stawiają szczególne wymagania przed stosowanymi przetwornikami ciśnienia. Ponadto wysoce izolowane zbiorniki kriogeniczne wykorzystywane do tego celu muszą być stale chłodzone i monitorowane w celu zminimalizowania strat związanych z parowaniem.
Magazynowanie chemiczne
Obiecującą alternatywą jest chemiczne wiązanie wodoru w nośnikach takich jak amoniak (NH₃) lub metanol. Mogą one być transportowane z wykorzystaniem istniejącej infrastruktury i w razie potrzeby ponownie przetwarzane na wodór. Również w tym przypadku niezawodne przetworniki ciśnienia i sondy do pomiaru poziomu odgrywają kluczową rolę w zapewnieniu wydajnego magazynowania i dystrybucji.
VEGA oferuje specjalnie opracowane sondy, które spełniają wysokie wymagania systemów wodorowych: